it
goes well
I
feel ants in my fingertips
lightning
through my hand
notice
that both my soles
are
filled with sliding sand
Both wrists are entwined
with
sharp barbed wire
and
sometimes if I walk
my
feet stumble in the mire
because
my feet hung limply
two
ankles weak as clay
and
the clamps to my calves
crawling
slowly to my thigh
I
fear my muscles in the night
legs
suddenly shoot straight
the
cramps who I not expect
they
are painfully unquiet
but
as you read above
writing
is pretty good
reading
paint computing
I’m
in a happy mood
I
work as a volunteer
do
several kinds of jobs
things
I really like
despite
my physical stuff
cooking
is done for me
my
bed is prepared
against
all the trouble
I
get excellently cared
Surrounded
with care
any
commitment is top
but
extras will be less
as
reserves goes stop
but
you know when you add up
this
whole stream of thought
I
say still do not worry
everything
goes quite good
het gaat goed
ik voel mieren in mijn toppen
bliksems springen door mijn hand
merk dat allebei mijn zolen
zijn gevuld met schuivend zand
beide polsen zijn omstrengeld
met scherpe stukken prikkeldraad
en mocht ik soms gaan lopen
schop ik de klinkers uit de straat
want mijn voeten hangen slapjes
aan twee enkels week als klei
en de klemmen om mijn kuiten
kruipen langzaam naar mijn dij
ik schrik‘s nachts van mijn spieren
benen schieten plots gestrekt
door het onverwacht verkrampen
worden ze pijnlijk herontdekt
maar zoals je leest hierboven
dicht en schrijf ik nog gesmeerd
lees of schilder en computer
met mijn hoofd is niks verkeerd
daarbij dan doe ik ook nog klusjes
vrijwillig en met veel plezier
dingen die ik erg leuk vind
ondanks het fysiek geklier
het koken wordt voor mij gedaan
mijn bed wordt opgemaakt
tegen alle ongemakken
word ik voortreffelijk bewaakt
wordt omringd met goede zorgen
alle toewijding is top
alleen de extra’s worden minder
want reserves raken op
maar je ziet als je het optelt
in deze hele woordenvloed
ik kan hier alleen maar zeggen
voor de rest gaat alles goed
Cornelis
DE SOUND
OF SILENCE
Stilte?
De koptelefoon zwijgt, maar geluid laat zich niet
dwingen.Ruisen van een verwarming, het sissen van de geest, zelfs in alle
stilte gaat het horen door. Bonken van
door aderen pompend bloed, het persen van vocht tussen de tanden scanderend
door geleidend schedelbeen. Het tikken
van glijdende vingertoppen op zwarte toetsen. Heel ver, nog veel verder,
door betonnen .muren en dubbel glas,
straatrumoer en nog steeds hoorbaar, stemmen van ver, verre stemmen. Gedachten
die roteren tussen het nu en toen, het komen en verdwijnen, vraag
en...antwoord?
Stil is niet echt stil.
Als niets meer geluid maakt als de nacht is gevallen,
iedereen slaapt als het verkeer pauze heeft genomen en zelfs de vogels hun
snavels rust gunnen hoort het stil te zijn.
In je hoofd suist het echter in stereo, als de botsende
spikkels van een zenderloze televisie cirkelen ze als matte lucide wolken
tussen je oren. Zouden dat gedachten zijn? Opgeslagen van de afgelopen dag, of
verborgen ideeën die aandacht trekken? Denkpatronen die sissend en fluisterend
hun weg zoeken op weg naar erkenning, of herkenning.
Als een ballon gevuld met schurende graankorrels drukt de
niet-stilte tegen de achterzijde van mijn oogbollen. Tussen mijn oren gebeurt
het een en ander zonder dat ik daar iets aan kan doen. Het pulseren van stuwend
bloed is hier gedeeltelijk debet aan, dwanggeluiden. Maar daar tussen zweven mijn bevindingen, ik noteer het luide
niets. Zou deze activiteit zoveel lawaai veroorzaken? Het moet haast wel want
verder is er geen oorzaak aan te wijzen. Zelfs mijn ademhaling is stiller dan
mijn ruishoofd.
Het is echter een geruststellende gedachte, ondanks de rust
van slapende buren, afwezig auto en vliegverkeer, en dromende bomen draaien
mijn hersenen als een tierelier, het brein functioneert nog steeds. Stel je
voor, als die geen geluid meer zouden maken, dan werd het tijd voor een
familiebericht op de laatste pagina van een streek krant. Hij hoorde niets
meer, hij was uitgeluisterd, eindelijk rust in zijn hoofd.
Maar wees gerust, mijn denkhoofd wacht nog even, dan maar
ruis.
Cornelis
Hi Cornelis
BeantwoordenVerwijderenmooie verhalen, ook die andere
Wel nog steeds relativerend, zo kenne ze je.
Groet, H.P.Tempus
Erg mooi Cornelus, vooral de werken over Zandvoort.
BeantwoordenVerwijderenBedankt.